سید علی حسینی آزاد؛ پوریا عسکری
چکیده
در دیدگاه سنتی حقوق بین الملل سرمایه گذاری، شفافیت همواره به عنوان تعهدی برای دولت میزبان و در جهت حمایت هر چه بیشتر از سرمایه گذاری خارجی تعریف میشود. این وجه از شفافیت در حقوق بین الملل سرمایه گذاری به عنوان یک قاعده به رسمیّت شناخته شده است. در عصر حاضر و با بالا گرفتن گفتمانهایی مانند مبارزه با فساد، حقوق بشر، ...
بیشتر
در دیدگاه سنتی حقوق بین الملل سرمایه گذاری، شفافیت همواره به عنوان تعهدی برای دولت میزبان و در جهت حمایت هر چه بیشتر از سرمایه گذاری خارجی تعریف میشود. این وجه از شفافیت در حقوق بین الملل سرمایه گذاری به عنوان یک قاعده به رسمیّت شناخته شده است. در عصر حاضر و با بالا گرفتن گفتمانهایی مانند مبارزه با فساد، حقوق بشر، حکمرانی مطلوب، مسئولیّت اجتماعی شرکتها و حکمرانی شرکتی، گرایشی جدید در حقوق بینالملل سرمایه گذاری ایجاد شده است که شفاف بودن را از سرمایه گذار خارجی نیز طلب میکند. امکان شکل گیری و پیدایش چنین تعهدی و تحمیل آن بر سرمایه گذار خارجی، محل بحث این نوشتار است.مقاله حاضر با تکیه بر روشی توصیفی ـ تحلیلی به بررسی اسناد و رویه های موجود در حقوق بین الملل سرمایه گذاری پرداخته است تا ارزیابی کند که آیا در نظم کنونی حقوق بین الملل سرمایه گذاری میتوان تعهد به شفاف بودن را برای سرمایه گذار خارجی شناسایی کرد؟بررسیها در نهایت نشان میدهد که جامعه ی جهانی به سمت شناسایی و تقویّت تعهدات عمدهای برای سرمایه گذران خارجی و از جمله شفافیت پیش میرود و این نگرش جدید سرمایهگذار خارجی را از اینکه صرفاً موضوع حمایت واقع شود خارج کرده و موضوع تکلیف نیز قرار میدهد.
نرگس باقری مطلق؛ حمیدرضا صالحی
چکیده
سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه یا به عبارتی دادوستد اوراق بهادار توسط اشخاص، مستلزم مقدمات و تشریفات و دربرگیرندة مراحل مختلف حضور سرمایهگذار در بازار سرمایه یعنی مرحلة ورود، فعالیت و خروج است. چه‌بسا شناسایی مقدمات و تشریفات ناظر بر مرحلة ورود، فعالیت و خروج، درخصوص اشخاص خارجی علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در بازار سرمایة کشور ...
بیشتر
سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه یا به عبارتی دادوستد اوراق بهادار توسط اشخاص، مستلزم مقدمات و تشریفات و دربرگیرندة مراحل مختلف حضور سرمایهگذار در بازار سرمایه یعنی مرحلة ورود، فعالیت و خروج است. چه‌بسا شناسایی مقدمات و تشریفات ناظر بر مرحلة ورود، فعالیت و خروج، درخصوص اشخاص خارجی علاقه‌مند به سرمایه‌گذاری در بازار سرمایة کشور به دلیل بیگانه بودن و عدم اطلاع کافی از مقررات حاکم و به عبارتی از فرآیند سرمایه‌گذاری در بازار سرمایه، مهمتر و پررنگتر جلوه نماید. در این مقاله سعی بر آن بوده است که با توجه به مقررات موجود، مفهوم «سرمایهگذار»، «سرمایهگذار خارجی در بازار سرمایه کشور» و همچنین «نحوة ورود و خروج سرمایهگذار خارجی از بازار سرمایه» مورد بررسی قرار گیرد. علاوه بر این، قواعد ناظر بر مرحلة ورود و خروج سرمایهگذار خارجی از بازار سرمایه با ملاحظة «قانون تشویق و حمایت سرمایه‌گذاری خارجی» و «آییننامة سرمایه‌گذاری خارجی در بورسها و بازارهای خارج از بورس» (آییننامة جدید) و برجسته نمودن نقاط ضعف و قوت آن در مقایسه با آییننامة سابق مصوب 1384 مورد مطالعه قرار گرفته و در خاتمه نیز پیشنهادهای مقتضی ارائه شده است.
